گفتم ... گفتا

پیامک زد:

أَمْ لِلْإِنسَانِ مَا تَمَنَّىٰ ﴿٢٤﴾

آیا آدمی هرچه آرزو کند؛ بدست می آورد؟

گفتم:

سلام عزیزم

انگار خدا می خواست از زبان تو با کلام خودش باهام حرف بزنه...

گفت:

سلام

نمی دونم چرا حس کردم غوغایی که این آیه درذهنم به پا کرد رو باید به تو بگم!

گفتم:

سر سجاده ای که دلم نمی آمد جمعش کنم داشتم بر آرزویی پافشاری می کردم و دست به دامان واسطه ها می شدم، و به باور خودم توکل بر قدرت و تدبیر خدا...

این راهش نبود؛ بهتر بود حتی همون آرزو رو میسپردم به خودش...

گفت:

اتفاقا دو آیه بعد تأکید می کنه گاهی شفاعت فرشتگان هم جز به خواست الهی سودی نمی بخشد...

گفتم:

ان شااللله خدا یک دنیا آرزوی خوب برات داشته باشه...

عامل خیر بزرگی شدی!

گفت:

امیدوارم همین طور باشه

ولی خواستن از خدا که در هر حال وظیفه ست و آرام بخش!

گفتم:

درسته!

اما نه خواستن اونچه که خودمون می خوایم

حکما اون خواستنی حقه که اونچه خدا برامون میخواد رو بخوایم...

شما چی می گید؟