پیامک زد:
أَمْ لِلْإِنسَانِ مَا تَمَنَّىٰ ﴿٢٤﴾
آیا آدمی هرچه آرزو کند؛ بدست می آورد؟
گفتم:
سلام عزیزم
انگار خدا می خواست از زبان تو با کلام خودش باهام حرف بزنه...
گفت:
سلام
نمی دونم چرا حس کردم غوغایی که این آیه درذهنم به پا کرد رو باید به تو بگم!
گفتم:
سر سجاده ای که دلم نمی آمد جمعش کنم داشتم بر آرزویی پافشاری می کردم و دست به دامان واسطه ها می شدم، و به باور خودم توکل بر قدرت و تدبیر خدا...
این راهش نبود؛ بهتر بود حتی همون آرزو رو میسپردم به خودش...
گفت:
اتفاقا دو آیه بعد تأکید می کنه گاهی شفاعت فرشتگان هم جز به خواست الهی سودی نمی بخشد...
گفتم:
ان شااللله خدا یک دنیا آرزوی خوب برات داشته باشه...
عامل خیر بزرگی شدی!
گفت:
امیدوارم همین طور باشه
ولی خواستن از خدا که در هر حال وظیفه ست و آرام بخش!
گفتم:
درسته!
اما نه خواستن اونچه که خودمون می خوایم
حکما اون خواستنی حقه که اونچه خدا برامون میخواد رو بخوایم...
شما چی می گید؟
